อัจฉิมา เจริญจิตร

เกิด พ.ศ. 2514 ปัจจุบันพำนักและทำงานที่จังหวัดนนทบุรี ประเทศไทย

อัจฉิมา เจริญจิตร สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี (เกียรตินิยมอันดับ 1) สาขาวิชาภาพพิมพ์และระดับปริญญาโท สาขาจิตรกรรม จากคณะจิตรกรรม ประติมากรรมและภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ต่อมาในปี พ.ศ. 2559 เธอสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอก สาขาทัศนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร  ปัจจุบันเป็นศิลปินอิสระ

ด้านรางวัลเกียรติประวัติ อัจจิมาได้รับพระราชทานเข็มอนุรักษ์มรดกไทย จากสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ในปี พ.ศ. 2550 ต่อมาในปี พ.ศ. 2558 ผลงาน “ห้วงกาลเวลา” (Season Loop: Inner Loop) ของเธอได้รับการคัดเลือกเป็น 1 ใน 7 ผลงานที่ได้รับทุนสร้างสรรค์ศิลปกรรมจากโครงการทุนรางวัลศิลป์ พีระศรี ครั้งที่ 15″

อัจจิมามีผลงานนิทรรศการเดี่ยวและนิทรรศการกลุ่มอย่างต่อเนื่อง เช่น นิทรรศการกลุ่ม “การแสดงการผลงานศิลปกรรมร่วมสมัย 55 ปี  คณะจิตรกรรม ประติมากรรมและภาพพิมพ์” ณ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป กรุงเทพฯ ปี พ.ศ. 2540 “โฉมหน้าศิลปิน” ที่ เดอะสีลมแกลเลอเรีย ปี พ.ศ. 2550 นิทรรศการคู่ “ด้วยเหตุผล-ด้วยความรู้สึก” ณ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป กรุงเทพฯ ปี พ.ศ. 2551 ผลงานของเธอได้รับการคัดเลือกโดยคณะกรรมการให้จัดแสดงที่หอศิลป์แห่งชาติในกรุงเทพฯ 3 ครั้ง นิทรรศการเดี่ยว “ทะเลใจ” ปี พ.ศ. 2545 “ลอยใจในน้ำ” ปี พ.ศ. 2548 และ”นามธรรมของสายน้ำ” ปี พ.ศ. 2559 “นามธรรมแห่งสายน้ำ” (จากความเชื่อพุทธ-เซน-จิตรกรรมจีน) ณ MOCA BANGKOK  ปี พ.ศ. 2564

ผลงานจิตรกรรมส่วนใหญ่ของอัจฉิมา เจริญจิตร มักเกี่ยวข้องกับน้ำในรูปแบบต่าง ๆ ในช่วงการศึกษาระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยศิลปากร อัจฉิมาได้ค้นพบเทคนิคเฉพาะตัวของเธอ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเทสีน้ำมันที่เป็นของเหลวโดยไม่ใช้พู่กัน เธอสร้างสรรค์ภาพวาดแต่ละชุดที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของน้ำ เพื่อแสดงถึงจังหวะประสบการณ์ชีวิต ที่บันทึกในแต่ละช่วงชีวิตของเธอ อัจจิมาเคยให้ทรรศนะเกี่ยวกับการสร้างสรรค์การเคลื่อนไหวของน้ำ ไว้ว่า “การไปชายหาดและใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนอยู่คนเดียว เฝ้าดูคลื่นอย่างเงียบ ๆ เป็นความสุขล้ำค่า” เมื่อเราสังเกตการเคลื่อนไหวของคลื่นที่เต้นตามจังหวะ เราสามารถรู้สึกถึงความเชื่อมโยงกับพวกมัน เริ่มต้นด้วยความสนุก แล้วผ่อนคลาย และในที่สุดก็เข้าสู่สภาวะที่สงบและมีสมาธิ หลังจากผ่านไปสักพัก ฉันสังเกตเห็นเส้นนับไม่ถ้วนที่ปรากฏขึ้นจากคลื่น ซึ่งคนส่วนใหญ่อาจมองเห็นเพียงน้ำที่ไม่มีรูปร่าง ยิ่งฉันสัมผัสกับคลื่นนานเท่าไร ฉันก็ยิ่งรู้สึกหลงใหลมากขึ้นเท่านั้น” ภาพวาดอัจจิมาจึงกลายเป็นสัญลักษณ์ภาพนามธรรมของน้ำที่เลื่อนไหล ด้วยเทคนิคโดดเด่นเป็นสไตล์เอกลักษณ์จนผู้ชมจดจำได้ทันที

อ้างอิง

อัจฉิมา เจริญจิตร. (2568). ประวัติศิลปิน [เอกสารไม่ตีพิมพ์].